Friday 16 April 2010

the art of loss of time (of... of...)


m(i) dozen('t) correspond(s)

κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε (που κατάλαβε)
Γαμώ τις ενοχές γαμώ, και τις ψιλοδιαψεύσεις (χεστήκαμε) από τα "σιγουράκια", και τους όψιμους απενοχοποιημένους camp-cum-libertarian, και ό,τι άλλο περιστρέφεται στο σύμπαν ύπνου πονοκέφαλου και έλλειψης συστατικών για μακαρονάδα.

Νάτη η αξία του blog ως ψυχοθεραπευτικού-σουρεαλιστικού medium. Γράφεις μια μαλακία την οποία δε θα διαβάσει-σχολιάσει (αλλά κράξει) κανείς, κοτσάρεις και τον αγαπημένο σου Rothko, και φεύγεις να πας να λιαστείς. Άντε, και στο twitter, αδερφές μου, στο twitter.

2 comments:

  1. αν ρωτήσω τι εμεσολάβησε θα γίνω αδιάκριτη,ε;

    ReplyDelete
  2. μπα... τα συνηθη, baby. but it's always ok in the end, isn't it? :P

    ReplyDelete